Donderdag, 3 april, 2025, Tokio

We landden zoals gepland om 10.40 uur op luchthaven Narita in Tokio. Het regende. Het ontbijt van onder andere goede granola, yoghurt en fruit was lekker. 

In de aankomsthal vonden we vrijwel direct reisleider Jan staan. Henk en ik waren vanwege de business class als eersten uit het vliegtuig en via de vooraf geregelde QR code door Henk, ging het met de binnenkomst in Japan allemaal vlotjes. Druppelsgewijs maakten we kennis met de andere groepsleden (12). 

Jan regelde de treinkaarten voor de reis naar de Asakusa wijk en had voor een ieder een Japanse OV kaart, waarop door SNP alvast 1.000 yen (€ 8) was gezet. 

Na een uurtje treinen, pakten we 2 haltes metro en liepen in 10 minuten naar het hotel in de Asakusa wijk. 

Henk merkte vrijwel direct op dat de mensen hier links rijden. Het heeft niets te maken met de invloed van de Engelsen. Het is historisch zo gegroeid en heeft te maken met de samoerais. De samoerais droegen hun zwaard links. Het was ongepast om het zwaard aan te raken, waardoor het voor het verkeer slimmer was om rechts te passeren. 

De kamer is inderdaad krap. SNP had ons in de reisbeschrijving al gewaarschuwd. De kleine Japanners hebben voldoende aan weinig ruimte. We zetten onze bagage in de kamer en waren in 15 minuten weer beneden voor een wandeling door de stad. 

De eerste stop was een snelle lunch van okonomiyaki met rundvlees in een eetcafé. Okonomiyaki is een gerecht van kool, kaas en ei gevarieerd met vlees of vis. Elke regio heeft zijn eigen specialiteit. Het gerecht is bedacht in Hiroshima.  

In het lunchrestaurant troffen we 2 mensen die zich mooi hadden opgedoft. Ik vroeg of ik een foto van hen mocht maken en het ijs bleek dik genoeg. Ze wonen niet in Tokio en waren speciaal voor het bezoek aan de Senso-ji tempel naar Tokio gekomen. De foto is technisch niet goed helaas, maar de sfeer was zo mooi waardoor ik de foto niet kon weggooien. 

In de Senso-ji tempel zou het beeld van Kannon, de boeddhistische godin van mededogen gehuisvest worden. Volgens de verhalen is het beeld ooit opgevist uit de Sumida rivier, maar of het beeld echt bestaat durft niemand te bevestigen.

Bij de tempel kun je een wens kopen. Een goede wens houd je, een slechte wens knoop je aan een daarvoor bestemd rek, om er afstand van te kunnen doen. Ik had iets te knopen helaas.

'In Klammern': Het was een natte bedoening. Regen vind ik nooit een probleem, een blauwe lucht is alleen leuker voor de foto's. 

De wandeling langs de Sumida rivier was mooi. Het had de Main in Frankfurt kunnen zijn, behalve dan dat daar geen kersenbloesem bomen staan. De wandeling leidde ons naar de Skytree toren. De 350 meter hoge toren doet dienst als toeristische attractie, maar is ook een communicatietoren voor radio en televisie. 

Onderin de toren, de basement, aten we. Het is vergelijkbaar met de 1e verdieping van Skylineplaza (weer Frankfurt, hahaha). Je hebt er allerlei tentjes van verschillende keukens. Je koopt jouw maaltijd en zoekt ergens een plekje om te zitten. Henk en ik kozen ramen met groente, vlees en noedels, erg lekker. 

Mooie eerste dag in Tokio.