Maandag, 14 april 2025, Koya San

 

Met de bagage banjerden we in 20 minuten naar het treinstation. Daar stapten we in de trein naar Nara. De reis duurde 3 kwartier. Onze bagage stalden we op het station van Nara, omdat we een bezoek wilden brengen aan het 18 meter hoge Daibutsu boeddha beeld nabij de Todaji tempel. 

Vanaf het treinstation wandelden we door het park met de vele heilige herten. Je kunt speciale koekjes kopen om de herten te voeren. Mensen buigen voor het hert, voordat ze het koekje geven en ook het hert buigt zijn kop nadat het het koekje heeft aangepakt. Heel grappig.

Met zijn allen struinden we door de Todaji tempel naar de Daibutsu boeddha van 752 voor Christus. Er zit 130 kg goud aan het beeld. Het beeld staat in het hoogste houten gebouw ter wereld. Het was er nogal een poppenkast.  

Ik stak een kaarsje op voor mijn overleden collega met wie ik op het hoofdkantoor nauw samenwerkte. Ik was gisteren aangedaan door het bericht over zijn plotselinge dood. 63 jaar. 'René, wat doe je zo kort voor de eindstreep?', vroeg hij, toen ik vertelde dat ik een uitnodiging had geaccepteerd van mijn werkgever om een klus van 3 jaar te doen in Frankfurt.

Bij het boeddha beeld ging de groep uiteen. Henk en ik picknickten op een bankje bij de ingang van de Isuien Japanse tuin. Daarna betraden we de feeërieke tuin met kleine boompjes, bruggetjes en stroompjes. 

Henk en ik waren ruimschoots op tijd terug bij de bagage opslag. 'Das war ein gefundenes Fressen' (koren op de molen) van Henk en mij; we hadden mooi tijd om een ijsje te scoren en in het zonnetje te relaxen.

Ik had een imposant stenen klooster met hoge lange gangen verwacht, maar in werkelijkheid is het een klein, houten klooster, gebouwd in 1190. Het is gemoderniseerd. Er zit een toilet in dat zichzelf spoelt en de deksel gaat omhoog als je de toiletruimte betreedt. Net als op de luchthaven heeft het een verwarmde bril. Van dat laatste keek ik niet meer op, want de brillen zijn hier overal verwarmd.

Ik ging naar de onsen. Ik was de enige, het was muisstil in het hele gebouw. De onsen zijn heel nieuw en modern. Ik badderde kort, je snapt wel waarom, hahaha. Maar deze keer was de warmte welkom, want het is erg koud in het klooster. De voordeur staat de hele dag open en het is gemiddeld 6 graden. Wel weer een mooie sfeer. 

Lees verder op de volgende pagina, dinsdag, 15 april 2025

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier