Vrijdag, 11 april 2025, Kyoto

Het matrasje op de grond was ok. En de extra deken voorkwam dat ik het koud had gehad. Uiteindelijk heeft een mens weinig nodig. 

Het ontbijt was verrassend westers. Roerei, geroosterd brood en een croissantje met jam.  

Eerste onderneming was een busritje. We stapten over op een boemeltreintje in Nagoya en vervolgens treinden we een uur in de Shinkansen, de hoge snelheidstrein richting Kyote.  

De toiletten zijn ook in de treinen bijzonder schoon en de wc-brillen zijn in alle openbare gelegenheden verwarmd. Zelfs toen wij in de middle of nowhere tijdens een wandeling een piepklein theehuisje op ons pad vonden, was er buiten een klein gebouwtje met schone toiletten met verwarmde brillen. 

Vanaf station Saga Arashiyama liepen we naar onze eerste bestemming, het bamboebos. 

Henk vond er niks aan, maar ik vond het geweldig, heel fotogeniek. Dat vonden overigens meer mensen, hahaha. 

In het park naast het bamboebos picknickten we. Er was een aangrenzende, sprookjesachtige Japanse tuin van oud acteur Okhuochi Denjirou waar we doorheen banjerden. Bij de uitgang van de tuin dronken we een zelf te tappen, gratis theetje.

We bezochten vervolgens een laatste tempel, Adashino Nenbutsu-ji, met 8.000 kleine beeldjes. Heel fotogeniek als je het mij vraagt. De tempel is opgericht in de 9de eeuw door Kobo Daishi, oprichter van de boeddhistische stroming Shingon (zie ook de notitie over hem van 15 april).

Een overvolle bus bracht ons terug naar het treinstation. Ook in de metro terug naar het centrale station van Kyote was het bommetje vol. 

Tenslotte liepen we op weg naar het hotel een Pachinko-salon binnen, de befaamde gokhallen van Japan. 

‘s Avonds aten Henk en ik samen in een restaurant op de 11 etage van het station. Het zou een Michelin ster moeten hebben, maar we waren beiden niet enthousiast. We pakten een taxi terug naar het hotel, want beiden hadden we geen zin meer om naar de weg naar de andere kant van de spoorlijnen te zoeken, veel te complex en groot, hahaha.