Zaterdag, 19 april 2025, Matsuyama

Vanuit het hotel vertrokken we op zijn Belgisch ‘5 na 8’ (8.05 uur). Jan komt uit Gent.  

Het is een uurtje treinen. Op het station stonden er 2 taxi's klaar. Die brachten ons in een half uurtje naar het startpunt van de wandeling. 

Matsuyama is een grote stad, dus het kost even om de stad uit te komen. Het beloofde een hete dag te worden, het was om 5 na 8 al 23 graden. 

De wandeling van vandaag telde 12 kilometer waarvan 700 meter stijgen en 585 meter dalen.

Pijn is soms onvermijdelijk, maar lijden niet. Henk had de fysiotherapeute uit de groep gevraagd zijn knie in te tapen, waardoor hij dartelend de hellingen naar beneden liep. 

We liepen een oude pelgrimsroute. Op onze weg troffen we 2 tempels,  nummer 44 en 45, Iwajaji, van de in totaal 88.  

Rond een uur of twaalf picknickten we. 

2 x liep ons pad over een geasfalteerde weg. Dat was niet ok en niet des SNPs. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit, dat het deel van de pelgrimsroute geasfalteerd werd voor het comfort van de reizigers. De rest van de route was heerlijk om te lopen. Al is de Japanse natuur niet spectaculair qua bomen en bloemen, de wandeling was sprookjesachtig. Onderweg passeerden we vele - veelal oude - gedenkstenen. Ik liep veel alleen vandaag,  hier en nu, lekker in de stilte. Een Japans spreekwoord zegt ‘de diepste rivieren stromen in stilte’.

We kwamen een uur te vroeg bij onze bushalte aan. Iedereen had flink in pas erin gezet. 

Plan was om bij thuiskomst de spullen op de hotelkamer te leggen, een handdoek en schone kleren te pakken en in de tram te springen naar de Dogo-onsen, een meer dan 1000 jaar oude onsen. 

Zo gezegd, zo gedaan. Het bezoek aan de Dogo-onsen was bijzonder. Het is de oudste onsen van Japan en gebouwd voor de keizer. Of hij hier ooit geweest is, is onbekend.

Onsen zijn nog steeds veel te warm voor mij, dus ik was er zo weer uit. Wel heel mooi van buiten en van binnen, dus fijn om te ervaren. Ik mocht foto's maken van de hal binnen. 

Buiten paradeerden Japanners in de traditionele Yukata's voor de Dogo-onsen. Ook voor de Japanners is het een bijzondere plek.