Zaterdag, 5 april 2025, Nikko

 

Met de prachtige snelheidstrein, Shinkansen, reden we in 45 minuten vanuit Tokio naar Utsonomiya. De hele reis zag je bebouwing van Tokio, wat een immense stad. De trein verlaten betekent snel alles inpakken en aankleden, want de trein staat maar 2 minuten stil in een station. In die tijd moet iedereen de trein hebben verlaten en nieuwe passagiers moeten zijn ingestapt. Het lukte met de groep van 15. 

In Utsonomiya hadden we een half uur. Met Henk heb ik gezellig een cappuccino gedronken. We praten veel en lachen veel. Een Japanse wijsheid zegt, 'Geluk komt altijd naar een huis waar gelachen wordt'.

We stapten in een boemeltreintje en treinden nog eens 45 minuten richting Nikko. 

In Nikko wachtte de lodge eigenaar ons op. Hij nam onze bagage mee. 

De groep had de optie om de bus te pakken naar een tempelcomplex of te lopen. Het werd het laatste. Een lekkere wandeling door het toeristische dorp van Nikko en een stukje door een bos, bracht ons bij het enorme tempelcomplex, Rinno-ji van boeddhistische monnik Shodo Shonin. In de 8ste eeuw richtte hij dit bedevaartsoord op. De hoofdtempel bevat daarnaast 15 kleinere gebouwen.

Shodo Shonin
Shodo Shonin

We lunchten buiten bij de eerste tempel van het complex met de zelfgekochte picknickspullen.

In het tempelcomplex staat een mausoleum van Shodo Shonin. Na zijn dood heeft zijn kleinzoon het complex uitgebreid. Er is ook een mausoleum te zien van deze kleinzoon. 

 

Vanuit het tempelcomplex maakten we een bonuswandeling naar een oude  begraafplaats. Ik zeg begraafplaats, maar er ligt niemand. Mensen worden hier gecremeerd. De stenen zijn gedenkstenen. Ze zijn rond, zodat slechte goden zich niet achter de stenen kunnen verschuilen. De boeddha beeldjes symboliseren kinderen en ongeboren kinderen. De rode mutsjes en slabbetjes betekenen dat er voor hen gezorgd wordt.

Na de wandeling werden we door 2 busjes van ons logeeradres opgehaald. 

Voor het eten bracht ik met 4 andere vrouwen een bezoek aan de onsen, baden (2) met vulkanisch water. Eerst was de boodschap dat mensen met een tatoeage er niet in mogen. Tatoeages worden in Japan geassocieerd met de Yakuza, de Japanse  maffia. Maar later hoorde Jan, onze reisleider, dat dat verbod alleen geldt voor de Japanners, niet voor buitenlanders. Ik ging dus mee. Beiden baden, 1 binnen, 1 buiten, waren rond de 40 graden. 'Ich halte nichts davon'. Veel te warm, dus het werd dan ook een kort bezoek, hahaha.

We liepen vandaag 17,3 km, 27.931 stappen.

Onze accommodatie is een lodge die gerund wordt door 2 oude hippies, een echtpaar. Alles in het huis is passé, maar de mensen zijn bijzonder vriendelijk en het eten was goed genoeg. 

Lees verder op de volgende pagina, zondag, 6 april 2025

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier