Dinsdag, 10 juni 2025, Amsterdam - Johannesburg

09.35 uur, 25 minuten vertraging. Ik denk dat het KLM personeel niet wist dat de NS staakt vandaag en te laat op het werk kwam, haha. Bijna zou ik voor elke vakantie een dag voor vertrek een hotel nemen op de luchthaven. Zo relaxt is het om in 6 minuten met een frisse neus vanuit het hotel naar de airport te lopen. Maar ja, ik ben niet voor niks 13 minuten met de trein van Schiphol af gaan wonen, haha. 

Ik ging als een tierelier door de security en paspoortcontrole. Ik werd via de Premium desk geloodst. Geen idee waarom, hoewel je een vip natuurlijk van verre herkent, haha. Het betekende dat ik zo door kon lopen.

Ik taxide nog over Nederlandse grond toen ik al tot de conclusie kwam dat het meevalt in de ‘Cattle class’, zoals Olaf het omschrijft, haha. De steward kwam vertellen dat we na het opstijgen van plaats konden wisselen, zo veel lege stoelen waren er. Op dat moment realiseerde ik me niet dat ik een kennismaking met Bart en Jolien misliep. Ik nestelde me bij een raam, waardoor ik deze foto's kon maken.

Kort voor de lunch van half 1 was er flink wat turbulentie. Geen Librije lunch dit keer helaas. De business class zou wel een hele dure maaltijd worden, want naar Afrika vlieg je recht naar beneden. Je blijft in dezelfde tijdzone, wat betekent dat er vanavond in Johannesburg gewoon een bed wacht.

Voor de lunch bestelde ik een wit wijntje. Zoals je weet dat, wanneer er in een toneelstuk bij aanvang een geweer aan de muur hangt, het later in het stuk wel af moét gaan (Tjechov), zo weet ik bij de 1ste slok van mijn wijntje dat ik deze vakantie lekkere wijntjes ga drinken.

Tijdens zo'n lange vlucht schrijf ik wellicht wel het meeste over mijn hersenspinsels van de hele vakantie. Tijd zat voor notities. Hier en op dit moment wordt weer onvermijdelijk de enorme batterij aan de praat geslingerd, die ik tijdens vakanties blijk te bezitten.

Afgelopen nacht had ik een onderbroken slaap, toch bang dat ik me zou verslapen. Maar het uitzicht is zo prachtig dat ik mijn ogen niet dicht wil doen. Ik zie beneden me Tunesië en Algerije liggen. Een andere wereld, die me als reisbestemming niet trekt, maar vanuit de lucht krijg ik het gevoel iets bijzonders te beleven. 

Als je deze luchten ziet zou je toch denken dat er een God bestaat? Onze Nederlandse Ruysdael wolken zijn er vergeleken niks bij... 

19.12 uur, nog 1,01 uur te gaan, de tijd ‘vliegt’, haha. Het is een uurtje donker buiten. Ik heb net bruine boterhammen met eiersalade gegeten met een pastasalade. Ik ga er vanuit dat ik daarmee 90 mgr jodium naar binnen heb gewerkt. De reis ging tot en met het hotel in Johannesburg prima. Ik ontmoette de 14 groepsleden.

Helaas moest ik op de hotelkamerdeur van mijn buurman bonzen. Bonzen moest wel, want door de harde muziek hoorde hij mij niet kloppen niet (ik begin al wat Zuid-Afrikaans te praten). Het hielp, de muziek ging zachter. De kamer was comfortabel.