Dinsdag, 17 juni 2025, Damaraland - Estoha National Park, Otjiwarongo, Namibië

06.38 uur. De temperatuur is al lekker en het zit gezellig in de lounge van de lodge. De rest van de wereld slaapt nog.  

08.15 uur. We zijn een kwartiertje op pad en de volgende aantekening moet alweer gemaakt, ha ha. 

Peter had zijn videocamera in de lobby laten liggen. In Zuid-Afrika was die absoluut weg geweest. Nu werd de camera door een jonge jongen achter Peter aangebracht. Al eerder liet iemand een rugzak in een restaurant staan. Een lokale jongen kwam rennend achter onze groep aan om de rugzak terug te geven.

Vanaf mijn aankomst in Zuid-Afrika waakte ik goed over mijn spullen, had me voorgenomen om deze vakantie slordigheden te voorkomen. Mijn intimi kennen mijn onbedachtzaamheid met materiaal.

Johannesburg heeft het hoogste misdaadcijfer ter wereld. Jonge artsen vanuit de hele wereld komen naar Afrika, omdat ze hier in korte tijd een bonte verzameling van verwondingen, zoals messteken, kogels en vechtpartijen meemaken. Niet echt een fijn praatje. 

Maar een vergelijking met Zuid-Afrika is dus volkomen onterecht. Overal proef ik een veilige, gastvrije en vriendelijke sfeer. 

Vanmorgen vroeg zag ik 2 mensen van de lodge de bus schoonmaken. Elke dag is de bus van buiten en van binnen brandschoon. Vooral voor de foto's is het erg fijn dat de ramen zo schoon zijn. Tijdens de reis door Zuid-Afrika maakte ik zelf elke ochtend de ramen schoon.

12.26 uur, we brachten een bezoek aan de rotstekeningen van Twyfelfontein. Twyfelfontein heeft zijn naam gekregen van een Duitser die hier tot 1964 woonde. Er was toen nog een waterbron. De Duitser twijfelde steeds of er wel voldoende water zou zijn tot het volgende seizoen. 

Onderweg naar de rotstekeningen toe stuitte ik op een chipmunk waarvan ik foto's maakte. Jolien vroeg later of de foto gelukt was, dus liet ik ze zien. Een paar groepsgenoten reageerden van oh, wat leuk. Ik zei dat de foto pure mazzel was. Toen zei Peter ‘lieve René, de bescheidenheid siert je, maar dit is geen mazzel. Je bent gewoon een ervaren fotograaf’. Ik zei dat ik het compliment graag van hem in ontvangst nam.

De rotstekeningen zijn ongeveer 5.000 jaar oud zijn. Ze liggen in prachtige natuur van rood gesteente. In deze omgeving hebben lang geleden de Bosjesmannen, ook wel San genoemd, gewoond, omdat er waarschijnlijk meerdere waterbronnen waren. Dat maken ze op uit de tekeningen, die mappen zijn van de omgeving. Nu zijn de bronnen opgedroogd. 

Vervolgens stopten we bij Orrelpype, een bizar landschap van lange verticale stukken steen waardoor ze de naam orgelpijpen kregen. 

Inmiddels was het bloedheet, geen zuchtje wind, ik denk zo'n 30 graden. De chauffeur regelt voor iedereen 2 flessen water per dag. Bij aanvang van de reis betaalden we ze voor alle dagen. We hebben een koelkast in de bus, dus het water wordt geen thee, haha. 

Onze laatste activiteit van de dag was het bekijken van het Petrofied forest. Het Petrofied forest is 180 tot 280 miljoen jaar oud. Het klinkt blasé, maar ik was niet onder de indruk. In Amerika bezocht ik een Petrofied Forest waarbij de versteende bomen fel geel, terracotta rood en zelfs blauw en groen waren. Bovendien waren die vele malen groter dan deze. De wandeling met de ranger was heet, ik vond het wel goed. 

De pret was over, nog 2,5 tot 3 uur gassen. Ik deed het gordijntje van mijn raam dicht. Veel te heet met die zon erop. Tijdens het tanken in Outjo, the middle of nowhere, kocht ik een magnum van pure chocolade. 

Ik had 2 plekken tot mijn beschikking in de bus, dus ik kon me zo laten vallen voor een tuk, haha. Ook waren er plaatsen vrij aan de andere kant van het gangpad. Zo kon ik gemakkelijk aan beide kanten foto's maken. 

17.19 uur, Het was nog een uurtje rijden naar onze lodge, Eldorado, die vervolgens 20 minuten van de ingang van het Etosha Nationaal park af ligt. 2 Keer staken er wilde zwijntjes over. Beres, onze chauffeur, toeterde om ze weg te jagen. Het werd groener en bevolkter. De lodge is leuk.