Donderdag, 12 juni 2025, Windhoek - Namib-Naukluft National Park, Gobabis, Namibië

Nog voor het ontbijt van 7 uur had ik mijn koffer buiten bij mijn kamerdeur gezet. Daar werd hij opgehaald. 

Om 8 uur reden we naar het centrum van Windhoek. ‘Hoek’ betekent hoek/plek/thuis in het Afrikaans. Bovendien is het hier altijd winderig, vandaar Windhoek. 

We bekeken het Nationaal museum alleen van buiten, waar het standbeeld van Sam Nebuja staat. Hij was de 1ste president van Namibië. Het gebouw van wat nu nationaal museum is, maakten de Duitsers tot hun fort in 1884, toen ze de bezetting overnamen van de Engelsen. De invloed van de Engelsen is waarom ze hier links rijden en waarom je bij een ontmoeting vraagt ‘hello, how are you today?’. 

Tussen 1904 en 1908 vond een genocide plaats van 45.000 Herrero, toen de grootste stam van Namibië. 

Op 28 mei 2025 herdacht Namibië in Windhoek de slachtoffers van de genocide door de Duitse kolonisatoren.  Slachtoffers behoorden tot de Herero- en Namavolkeren. Zij kwamen in verzet tegen de Duitse bezetters, die beslag legden op vrouwen, land en zee. 70.000 Mensen werden in concentratiekampen uitgehongerd en vermoord. Duitsland was in 2021 bereid om een schadevergoeding te betalen aan Namibië. De Namibiërs wilden het geld niet. Er is nu een nieuwe overeenkomst in de maak, die zegt dat Duitsland de Duitse boeren uitkoopt, zodat het land teruggegeven kan worden aan de Namibiërs. 

Nog geen 2 maanden geleden las ik sprakeloos de details over de gruwelen van 5 augustus 1945 in het museum in Hiroshima. Ieder land heeft zijn historie.

Volgende stop was het gebouw van het parlement. Geen inspirerend gebouw. De aangrenzende tuin is mooi. Er staat een standbeeld van Hendrik Witbooi. Hij leidde de opstand tegen de Duitsers. 

Namibië telt 3 miljoen mensen. Tot 1990 was Namibië een provincie van Zuid-Afrika. De Nama stammen waren er het eerst, daarna kwamen de Herrero en Damara. Aan de Nama dankt het land zijn naam.

Laatste bestemming was Christ Church. De kerk stamt uit 1910. Je kon de kerk niet bezichtigen. Ook binnen zal het godshuis niet heel interessant zijn. Mijn voorkeur gaat uit naar de Middeleeuwen.

Het was koud tijdens de stadstour.

Na de tour begonnen we aan de reis naar het Namib Naukluftpark, 350 km verderop.

Het was een uurtje rijden naar Rehoboth (wat betekent ‘Tot hier heeft de Heer ons geleidt), een kleine oase van een tankstation met bijbehorende winkel, waar ik een cappuccino scoorde en ik ‘mir die Füsse vertreten musste’ (naar het toilet moest). Inmiddels liep ik in korte mouwen. 

Even over elf reed de bus verder richting Mariental. Tijdens het eerste deel van de reis fotografeerde ik het landschap. Toen zat er nog afwisseling in, maar nu werd het landschap eentonig. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om het boek van Van der Lee ter hand te nemen. De eerste 80 pagina's las ik in het vliegtuig. Het boek is een tip van Jan, de reisleider van de Japanse reis. Het gaat over een succesvolle, Nederlandse filmproducent, die alles opgeeft in Nederland om zich in de Kalahari woestijn in Namibië te vestigen. Hij begint een restaurantje in Solitaire, wat ook de titel van het boek is. Het boek leest als een trein.

De laatste 1,5 uur reden we over een dirt road. Raymond kondigde het aan met dat het tijd werd voor een ‘Afrikaanse massage’, haha.  

De lodge is leuk. Hij staat in de middle of nowhere, vlakbij het hek van het nationaal park Namib Naukluft. 

Bij aankomst, om half vijf, stond er een stoere auto klaar voor de gamedrive. We zetten gauw onze bagage in onze kamer, trokken warme kleding aan en reden het Nationaal park in om wild te spotten. 

Ik zag springbokken, gnoes en koedoes, giraffen met kleintjes en neushoorns met een kleintje. Zo'n kleintje betekent dat je minder dichtbij kunt komen, want een ouder verdedigt haar kroost. Veiligheid voorop. 

Maar ach ach, wat is dit leuk. Het is waarvoor ik gekomen ben. Zonder beestjes is de natuur al schitterend, maar met is de beleving helemaal af. We stopten op een mooie plek, waar we met een drankje naar de zonsondergang keken. Als hapje kregen we gedroogde stukjes koedoe, noten en zoute koekjes. Wat een mooie ervaring en start van het Namibische avontuur.