Vrijdag, 20 juni 2025, Rundu - Divundu, Namibië

08.19 uur. Ik zat in flink wat natuurlijk lawaai in de tuin van het hotel. Geen waterval, maar een grote groep pauwen die bij het hotel horen en de dag aankondigen, heel leuk. De dieren kropen tijdens de schemering van de vorige dag allemaal bij elkaar in de grote boom die in de tuin staat. 

Tijdens het ontbijt, besprak ik met Ton en Joyce mijn dilemma. Zij hebben jarenlang in Tanzania gewoond en meerdere Afrikaanse landen bezocht, kennen de Afrikaanse culturen. Op het programma stond een bezoek aan een klein dorp. Het plan was om kennis te maken met de manier van leven van de mensen die we er treffen en hen levensmiddelen te geven. Maar ik wil niet als toeristengroep als een plaag door zo'n dorp trekken. Het doet mij denken aan het missionariswerk van de kerk van destijds, zo niet respectvol. Ton en Joyce vertelden dat de mensen het oprecht leuk vinden als je contact met ze maakt en dat ze vanuit dat contact een gift kunnen waarderen. Dat hielp. 

10.07 uur, In een buitenwijk van Rundu deden we boodschappen voor de mensen uit de 2 dorpen die we zouden bezoeken. Met Sonja en Peter ging ik een speelgoedwinkel in. De rest van de groep ging naar de supermarkt om meel, zonnebloemolie, suiker etc te kopen voor de mensen in de dorpen. Wij vonden het leuker om iets voor de kinderen te kopen. Ik kocht schriftjes, pennen en snoep.

Het 1ste van de 2 bezoeken aan een arm dorp was prima. Het speelgoed en het snoep hadden Sonja en ik in een grote zak gedaan, zodat we het aan een vader of moeder konden geven, die het over de kinderen kon verdelen. De kinderen kwamen allemaal naar de bus toe. Zij haalden mama, die geen Engels sprak, maar een ouder meisje vertaalde de speech van Raymond. Raymond zei de goede dingen. Dit voelde toch wel goed, had ik niet verwacht. 

11.39 uur, Het 2de bezoek aan een veel kleiner dorp was ook goed. De mensen waren blij met de spullen. De kinderen waren een beetje angstig vanwege al dat witte publiek. 

Even verderop had ik een ‘bush-stop’, wat een sanitaire stop in de natuur betekent. Ik was de enige die moest. Ik drink ook veel. Plassend achter een struik keek ik ineens in de ogen van een kameleon. Toen ik in de bus vertelde dat ik een pottenkijker had en de foto liet zien, zei Ton, ‘oh, dat is de bekende gifgroene plaskijker’, haha.

Aankomst bij de lodge in Divundu was heel gastvrij. We kregen een welkomstdrankje aangeboden. Mijn huisje is superleuk. Ik banjerde rond in de omgeving en maakte foto's. Onder andere van de rivier met op de voorgrond de papyrussen. Daarvoor liep ik een trapje af naar het water. Ik werd vrijwel meteen teruggeroepen door iemand van de lodge. Er zitten krokodillen. 2 Jaar geleden was iemand een been kwijt geraakt op mijn fotoplek en een hond van de eigenaar liet het leven. Van domme dingen doen houd ik niet, ik had op borden gelet. Dat bord stond alleen een stuk verderop. Ik hoop dat de man iets doet met mijn advies. 

Ik ben inmiddels verwend. In Zuid-Afrika heb ik veel meer en veel beter nijlpaarden en krokodillen gespot. De boottocht over de Kavango rivier was niet spectaculair, maar wel prachtig, dus ik had het prima naar mijn zin.

De Popa watervallen waren niet groot, maar leuk dat we ernaast even van boord konden.

Vanaf gisteren ben ik met de jungledeet aan het smeren. Wij zijn in een waterrijk gebied gekomen. Ik heb echter nog geen mug gezien. Gelukkig is het de tijd niet voor de malariamug. 

Het eten was verrukkelijk. Er kwam een steak van de barbecue. Dat was lang geleden dat ik zo'n groot, mals stuk vlees heb gegeten. Het zag er zo goed uit dat ik meteen aanviel en een foto vergat te maken. Met een mooi glas Rioja zag ik de zon ondergaan. Wat wenst een mens nog meer?