Woensdag, 11 juni 2025, Johannesburg - Windhoek, Namibië 

De bus, waarin we precies met zijn 15en pasten had een aanhanger voor de bagage, heel praktisch. Op de luchthaven werden we begeleid door 2 ‘porters’. Ze loodsten ons via een short cut naar de security. Het ging allemaal snel, want het was rustig op de luchthaven. 

Na de paspoortcontrole, die veel tijd vergde, ging een ieder zijns weegs. Ik ben de enige ‘single’ in de groep, hoewel ik me niet zo voel. Ik banjerde langs de winkeltjes en scoorde een goede cappuccino bij de gate. Een bus bracht ons naar het vliegtuig. 

Onze vlucht van Johannesburg naar Windhoek had 25 minuten vertraging.   

De geplande stadstour werd daarom verplaatst naar de volgende ochtend. 

Vanaf de luchthaven in Windhoek reden we in 40 minuten naar het hotel. De rit was mooi, hallo Namibië. Er was een strakblauwe hemel en het was 20 graden, maar het voelde warmer. 

We verzamelden in het restaurant van het hotel voor het diner. Ik was te laat voor de briefing, had het verkeerde tijdslot opgeslagen, geen goede binnenkomer. Had op mijn gemak een cappuccino gedronken in de buurt en water ingeslagen. We moesten weer in de bus, niks aan, ik had gehoopt dat we naar het restaurant konden lopen. Onderweg kreeg ik wel het cadeautje van een prachtige hemel. 

De vleesspies had helaas veel te lang op de barbecue gelegen, waardoor de stukjes springbok, krokodil, kudu en zebra allemaal naar schoenzool smaakten. 

Vanavond had ik een bloedneus. Waarschijnlijk omdat we op 1600 meter hoogte zitten. Had ik in Ecuador ook toen ik de Chimborazo vulkaan beklom op 6.310 meter hoogte (zie 14 augustus 2018), niets ernstigs. 

Het licht was net uit en ik was op weg naar dromenland toen het brandalarm afging in mijn kamer. Het bleef maar gaan, dus ik trok mijn kleren aan en keek in de gang. Daar stonden meer mensen die dezelfde vraagtekens hadden. Het bleek een vals alarm, maar het duurde even voordat mijn hartslag weer klaar was om te gaan slapen. Verder is Town Lodge een aanrader, haha.