Zaterdag, 14 juni 2025, Namib-Naukluft National Park, Gobabis - Swakopmund, Namibië

06.22 uur, ontbijt over een half uur. Dan moet ook mijn reistas naast mijn huisje staan, zodat die onderwijl kan worden ingeladen. Vertrek is om 8.00 uur. Dat is leuk, want dan is het licht en wie weet spotten we nog wild onderweg. 400 km rijden naar Swakopmund. 

8.19 uur. We zijn nog niet onderweg of er staan koedoes verderop in het landschap. Op steenworp afstand zie ik een zebra.  Wat een mooi begin van de dag.

Ik heb mijn tablet in de bus genomen, maar kan nog niet stoppen met naar buiten kijken. Het landschap wisselt voortdurend van decor. In de verte spot ik een groep springbokken. 

Het typen is trouwens een uitdaging. We schudden letterlijk heen en weer met de bus. 

11.01 uur, We rijden weer. Hadden een stop van een half uurtje in Solitaire, het stadje waarover schrijver Ton van der Lee schrijft. Ik schreef erover op 12 juni. De filmproducent verkocht zijn 2 succesvolle bedrijven en vertrok naar Namibië. Er woonden op dat moment 4 mensen bij de benzinepomp annex winkel in Solitaire. Als ik WiFi heb, stuur ik een foto naar Jan, de reisleider van de Japanse reis, die mij de tip van het boek gaf. Enig om hier te zijn.

Het bezoek aan de kleine oase was leuk. Vergane glorie maar des te leuker. Er hangen foto's van Van der Lee in het koffietentje (foto 3 hierboven). De appeltaart is in de hele streek bekend. Introduceerde Van der Lee. Samen met de cappuccino was hij verrukkelijk. 

12.29 uur. Een korte stop bij de Tropic of Capicorn, werkelijk een andere planeet. Raymond vertelde dat hier struisvogels, zebra’s, springbokken en hyena's leven. Rangers van het Namib Naukluftpark maken waterpools, zodat de dieren genoeg water krijgen. 

We arriveerden om 14.30 uur in Swakopmund. Het laatste stukje van de route van Walvisbaai naar Swakopmund reden we langs de Atlantische oceaan. Aangekomen in het mooie hotel checkten we nog niet in maar stapten in een auto voor een rondtoer door de stad. Dat was een tegenvaller. Ik had me verheugd op een wandeling. Toegegeven, daar was het wel erg heet voor. In een uur zagen we de hele stad, een stad met een koloniaal verleden. Zo reden we door de Kaiser Wilhelmstrasse, heel bizar. Ik was blij dat ik de auto uit kon. De stad is ondanks de armoede heel schoon. Mensen krijgen naar gewicht betaald voor het afval dat ze inleveren. 

Swakopmund is een multi culturele stad. Het wordt omringd door natuur, dat wil zeggen, woestijn en zee. Je zou niet denken dat er net buiten Swakopmund uranium wordt gedolven. Het is big business en wordt geëxporteerd naar onder andere Iran en Zuid-Korea, maar ook naar Europese landen, zoals Duitsland. 

Na de check in bracht ik mijn vuile was naar de receptie. Volgende dag klaar, super. Ik streek neer op het terras van het hotel en bestelde een alcoholvrij biertje. Daar tekende ik het laatste deel van de dag op.

Om te eten moesten we weer in de bus. Daar had ik helemaal geen zin meer in. Ik had me voorgenomen op het terras van het hotel te eten, maar liet me overhalen mee te gaan. Dat was een goed besluit. Visrestaurant Jetty zit aan de pier en heeft hier grote bekendheid. Ik bestelde sushi vooraf en een tonijnsteak als hoofdgerecht. Het eten was voortreffelijk. Ik kreeg een wijntje van Joyce en Ton.