Zaterdag, 28 juni 2025. Victoria watervallen, Zimbabwe

 

Door een busje van de ‘Flight of Angels’ Zambezi Helicopters werden Bart, Jolien en ik opgehaald bij het hotel. Met het leuke jonge stel deelde ik al eerder de opwinding over het spotten van wild. Het was echt 1 minuut rijden naar het helikopter platform. Het lag direct naast het terrein van het hotel. 

We kregen uitleg over de route die de helikopter zou vliegen en kregen een koptelefoon. Daarmee gaf de piloot onderweg informatie over de watervallen en het nationaal park waarover we vlogen. 

De vlucht van 25 minuten is onvergetelijk. Ik zat voorin. Als je onder je kijkt naar het verplaatsen van de enorme hoeveelheid water, dan kom je in een stemming dat je niets meer zeker weet. Een mens is een speldenprik op de kalender van de eeuwigheid. 

Het was veel te snel voorbij. Met Bart en Jolien dronk ik na de vlucht een cappuccino, terwijl we om de beurt de foto's en een T-shirt kochten. 

Een paar van de gekochte foto's...

Terug in het hotel stapte ik met Raymond in de shuttle bus van het hotel, die ons afzette bij de grens naar Zambia. Raymond lichtte bij de paspoortcontrole toe dat ik de grens naar Zambia alleen wilde passeren vanwege een zipline activiteit. Het scheelde € 30 aan een visum. Sowieso was het fijn dat Raymond me vergezelde. 

Het ziplinen was leuk. Het circuit was veel minder lang dan dat in Zuid-Afrika, Ecuador en Costa Rica. Ik vloog niet met mijn buik naar beneden, maar vloog in zitstand. De canyon vanuit Zambia naar Zimbabwe was echter schitterend, dus geen spijt van de onderneming. 

In het hotel lunchte ik op het terras met een lekker broodje mozzarella. 

Om half vier kwam de groep bij de receptie bij elkaar. Met de bus werden we afgezet bij de afmeerplaats van de boot, waarmee we een heerlijke tocht maakten tot de zon onderging. Die Afrikaanse zonsondergangen vervelen me nooit.

De vaart was een relaxte en fabelachtige afronding van een geweldig Afrikaans avontuur.

Ik sloot af met een ‘Out of Africa’ gevoel. 

Het laatste etentje met de groep was gezellig. Het was voor mij niet moeilijk om een paar aardige woorden tegen Raymond te zeggen. Raymond heeft het hart heel erg op de goede plek. Hij leidde ons 3 weken lang door zijn prachtige land, gaf veel informatie, zorgde ervoor dat de atmosfeer in de groep relaxt bleef en had in de gaten wat een ieder nodig had. 

Lees verder op de volgende pagina, zondag, 29 juni 2025

Mijn naam is René Tap. Ruim 35 jaar houd ik een handgeschreven dagboek bij. Niet dat ik elke dag in het dagboek schrijf. Het dagboek is bedoeld om genietmomenten vast te leggen en her te beleven. Die genietmomenten variëren van bijzondere vakanties tot alledaagse - ogenschijnlijk onbelangrijke - momenten.

 

Bij de teksten in het dagboek plak ik van alles. Mooie plaatjes die een associatie hebben met de tekst. De omslag van een volgeschreven dagboek bewerk ik, zodat het boek een persoonlijk 'journal' wordt. klik hier

Dagboek 4: 21-07-2005 t/m 30-08-2006

Een bijzonder vakantieplan voor 2014 (Canada) deed me besluiten om ook een dagboek in digitale vorm te starten. 

 

Wie mijn website volgt, maakt kennis met hoe ik in het leven sta en met de dingen waarvan ik geniet. Enjoy!

 

Leuk als je wilt reageren op wat je leest! klik hier